يك بام و دو هوا

خبرهاي اين چند روز را كه داشتم ميخوندم  نا خودآگاه ياد اون مثل معروف ملا نصر الدين افتادم كه هر دو همسايه ملا نصر الدين اونو دعوت كرده بودند و ملا برا اينكه از خجالت هر دو همسايه در بياد  بر روي پشت بام رفت و با يك دست براي همسايه كناري كه مجلس عزا داشت سينه مي زد و با دست ديگرش براي همسايه يي كه مجلس عروسي داشت بشكن ميزد 

حالا شده اين قضيه اتمي كه از موقعيكه توافق اتمي اعلام شده يكسريها رفتند روپشت ولايت  دارند سينه زني ميكنند يكسري هم بشكن مي زنن

به اين خبرها توجه كنيد 

شب قبل از اعلام توافق آخوند حسن روحانی در صفحه توییت خود، اعلام پیروزی کرد و نوشت: «توافق هسته‌یی پیروزی دیپلوماسی… بر تهدید و اجبار است» 

نماینده خامنه‌ای در خمین: توافق نامه هسته‌یی جام زهر است چرا متوجه نیستند؟

آخوند حسینی نماینده خامنه‌ای در خمین ضمن ممانعت از برگزاری جشن به ‌مناسبت اعلام توافقنامه اتمی رژیم با کشورهای 1+5 گفت: توافق نامه اتمی جام زهر است و چرا مردم متوجه نیستند که ما باید امروز را روز عزا اعلام بکنیم و کسی حق جشن و شادی ندارد، خمین شهر امام است و امروز هم روز عزاداری است

 سؤال این است که چرا روحانی و تمامی باند رفسنجانی ـ روحانی این همه در اعلام به‌اصطلاح پیروزی دستپاچه‌اند؟ آنها از چه نگرانند؟ از سوی دیگر، وحشت خلیفه ارتجاع و باند او هم که هم در اظهارات مهره‌های این باند و هم در روزنامه‌هایشان موج می‌زند، ناشی از چیست؟

اولین دلیل دستپاچگی در باند روحانی این است که می‌خواهد این توافق و کلاً مذاکرات را به جیب خودشان بریزند. زیرا بر سر این قضیه جنگی بین این باند و باند خامنه‌ای در جریان است و در این دعوا، هر کدام می‌خواهند مذاکرات و توافق حاصله را نتیجه کار خود قلمداد کرده و به نام خود به ثبت برسانند. یکی از باندهای وابسته به ولی‌فقیه به نام «جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی» اعلام کرد نباید اجازه داد که توافق حاصل از مذاکرات هسته‌یی به نام شخص دیگری غیر از خامنه‌ای ثبت شود

باند رفسنجانی ـ روحانی در این رابطه با تناقض کمتری مواجهند، آنها ابتدا توافق حاصله را فتح‌الفتوح جلوه می‌دهند، آن را متعلق به خود می‌دانند و لذا جشن می‌گیرند. در حالی که باند ولی‌فقیه در پیروزی قلمداد کردن این زهرخوران که با نقض آشکار تمامی خط قرمزهای ولی‌فقیه همراه بوده، با تناقض و مشکل زیادی مواجهند و لذا نسبت به پیروزی تلقی کردن آن مرددند و در جشن گرفتن برای آن نیز ترشرویی نشان می‌دهند. کیهان خامنه‌ای (23تیر) نوشت: «دعوت به جشن و پایکوبی حداکثر می‌تواند چند ساعت تا چند روز تولید هیجان کند و پس از آن، واقعیتها خود را به ذهنیتها و خیال‌ها تحمیل خواهد کرد»

صریحتر از کیهان،  روزنامه رسالت  (23تیر 94) در سرمقاله خود با عنوان «باید 

جشن گرفت یا عزا؟» نوشت: «اگر مذاکرات به نتیجه برسد و حتی خطوط قرمز نظام در توافقات رعایت شود که تا کنون هیچ‌کدام از سوی طرف مقابل رعایت نشده، باز هم جشن بی‌معناست چون ما در یک مصالحه بین‌المللی یک سری محدودیتها را پذیرفته‌ایم و یک سری امتیازات را داده‌ایم».

جدلی که بر سر جشن یا عزا در رژیم جریان دارد، نمادی از جنگ قدرتی است که در عمق جریان دارد. نکته این است که این توافق سرآغاز یک نقشه مسیر است که خواه ناخواه به تعیین‌تکلیف مسأله هژمونی و قدرت در رژیم راه می‌برد و دعوا نیز اساساً بر سر آن است. اما آنچه وحشت حاکمان را مضاعف می‌کند، پیامدهای ناشی از این جنگ قدرت در شرایطی است که یک نیروی دیگر که از قضا نیروی اصلی است، مترصد و مراقب جنگ قدرت درونی باندهای مافیایی حاکم است

Posted in: توافق، اتمي، هسته يي، مذاكرات ، ايران،