پابلو نرودا، شاعر شیلیایی، یکی از برجسته‌ترین شاعران جهان در قرن بیستم و از یاران وفادار سالوادور آلنده، رئیس‌جمهور شیلی بود. او تنها شاعری‌ست که لقب وجدان قاره را به خود اختصاص داده است.
نرودا در سال 1904 در شیلی به دنیا آمد و اولین مجموعه‌ی شعری خود را در 17سالگی منتشر کرد. او در 1971، جایزه‌ی ادبی نوبل را دریافت نمود. 7سال پیش از آن ژان‌پل‌سارتر، از دریافت جایزه‌ی نوبل که به او تعلق گرفته بود، سرباز زد زیرا به نظر او جایزه از آن پابلو نرودا بود. نرودا علاوه بر فعالیت ادبی در تحولات اجتماعی شیلی به‌عنوان یک مبارز نیز شرکت داشت و در دولت آلنده مسئولیت‌های مختلفی داشت. او همچنین در نبردهای اسپانیا علیه فاشیزم با رزمندگان همراهی می‌کرد و یکی از کتاب‌های او در بحبوحه‌ی جنگ با کمک مردم چاپ شده و در کوله پشتی بسیاری از رزمندگان یافت می‌شد.

بر خیز!
بر خیز با من
و بگذار با هم برویم
برای پیکار رویاروی
با تارهای عنکبوتی دشمن
بر ضد نظامی که گرسنگی را تقسیم می‌کند
بر ضد نگون بختی سازمان‌یافته
برویم
تو بهار پنهان را خواهی یافت.

Posted in: مقاومت ، پابلو نرودا، شيلي، ايران، شعر ،نوبل،ادبيات،دولت ،جنگ ، مردم